ಲೇಡಿ ದೇವದಾಸ
ಬೈಕ್ ಮೇಲೆ ಹೊರಟಿದ್ದ ಶೇಖರನಿಗೆ ಜೇಬಲ್ಲಿದ್ದ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗ್ ಆದಂತೆ ಭಾಸವಾಯ್ತು. ಯಾರದಿರಬಹುದು ಅಂತ ಬೈಕ್ ಸೈಡ್ ಹಾಕಿ ನೋಡಿದರೆ,ನಂದಿನಿ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ್ದಳು. ಮೀಟ್ ಆಗಿ ಹೋಗಿ ಇನ್ನೂ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕಳೆದಿಲ್ಲ ಮತ್ಯಾಕೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದಳು ಅಂತ ಕಾಲ್ ರಿಸಿವ್ ಮಾಡಿ ಹಲೊ ಎಂದ. ಹಲೊ ಎಲ್ಲಿದಿಯಾ ? ಇನ್ನೂ ಮುಗಿದಿಲ್ವಾ ಮೆರುಣಗಿ ? ಬೇಗ್ ಹೊಗು ರೂಮ್ ಗೆ ಅಂದಳು ನಂದಿನಿ. ಇನ್ನೂ ಇಲ್ಲ, ನೀನು ಹೊದಿಯಾ ಮನೆಗೆ ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಶೇಖರನದು. ಗಾಂಧಿ ಚೌಕ್ ಸಿಟಿ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಅದಿನಿ, ಇನ್ನು ಬಸ್ ಬಂದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದಳು. ಸರಿ, ಬೈಕ್ ತಗೊಂಡು ಬರ್ಲಾ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡೋಕೆ ? ಬೇಡೆ, ಅದಕ್ಕಲ್ಲ ನಾನ್ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ್ದು. ಏನಮ್ಮ ನಿನ್ ಕಿರಿ ಕಿರಿ ? ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಜೊತೆಲೆ ಇದ್ದೆ ಒಂದೂ ಮತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಕಣ್ಣಿಂದ ನೆಲೆದ ಮೆಲೆ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಡಿಸಿದ್ದೆ ಆಯ್ತು. ಬಿಟ್ಟಸ್ಥಳ ತುಂಬಿರಿ ಅನ್ನೊ ಹಾಗೆ ನಾನ್ ಕೇಳಿದಕ್ಕ ಮಾತ್ರ ಉತ್ರ ಕೊಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನಾಗ್ತಿದ್ದೆ, ಇಗ ನೋಡದ್ರೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ತಲೆ ತಿಂತಿಯಾ, ಬರಿ ಇದೆ ಅಗೊಯ್ತು ನಿಂದು. ನೀನ್ ಎದುರಿಗಿದ್ದಾಗ ಮಾತಾಡೊಕೆ ಭಯ, ಅದಕ್ಕೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡದಾಗ ತಲೆ ತಿಂತಿನಿ. ನಾನೇನ್ ಹುಲಿನಾ ? ನಿಂಹನಾ ? ಭಯ ಪಡೋಕೆ. ತೂಕ ಮಾಡದ್ರೆ ಪಾವ್ ಕೇಜಿ ಇಲ್ಲ. ಐ ನೊ , ನೀನ್ ಪಾವ್ ಕೇಜಿ ಇಲ್ದೆ ಇರಬಹುದು. ಆದ್ರೆ ನಿನ್ ಮಾತಲ್ಲಿ-ಮನಸಲ್ಲಿ ನಿನ್ ವ್ಯೆಕ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಒಂದ್ ವೇಟ್ ಇದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಭಯಾ
