Posts

ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಸ್ಟೇಟಸ್

ಈ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಸ್ಟೇಟಸ್ ಅನ್ನೋದು ಕೆಲವರಿಗಂತು  30x40 ಸೈಟ್ ನಷ್ಟೆ ಅಮೂಲ್ಯ ಮತ್ತು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ. ಕೆಲವೊಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಇಷ್ಟ ದೇವರ ಫೋಟೋ ಶೇರ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಕೆಲವರ ತಮ್ಮ ನೆಚ್ಚಿನ ನಟ ನಟಿಯರ ಫೋಟೋ ಅಥವಾ ವಿಡಿಯೋ ಶೇರ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಸ್ಟೇಟಸ್ ಅಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ವೈರಿಗಳಿಗೆ ಅಥವಾ ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಪಾತ್ರರಿಗೆ ಏನೊ ಒಂದು ಸಂದೇಶ ರವಾನಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲವರು, ಒಂದು ವಿಶೇಷವಾದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟಾಗ ಆ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಶೇರ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಸವಿದಂತ ವಿಶೇಷವಾದ ತಿಂಡಿ ತಿನಿಸುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವಿವಿದ ರೀತಿ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿ, ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಸಿ, ಅದಕ್ಕೊಂದು ಚಂದನ ಹಾಡು ಜೋಡಿಸಿ ವಿಡಿಯೋ ಮಾಡಿ, ಸ್ಟೇಟಸ್ ಹಾಕೊದೆಂದರೆ ನಮ್ ಭಾರತಿ ಅಂತಹ ಎಳೆ ತಾಯಂದಿರಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಖುಷಿ. ಇನ್ನು ಕೆಲವೊಬ್ಬರು ಸ್ಟೇಟಸ್ ಹಾಕ್ತಾರೆ ಅದಕ್ಕೂ ಅವರಿಗೂ ಸಂಬಂಧನೇ ಇರಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಕ್ತಾರೆ ನಮ್ದು ಒಂದಿರಲಿ ಅಂತ ಹಾಕ್ತಿರ್ತಾರೆ ಅಷ್ಟೇ. ವಾಟ್ಸಪ್ ಸ್ಟೇಟಸ್ ನ ವಾಸ್ತವ ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಒಬ್ಬರು ಹಾಕಿದ ಒಂದು ವಾಟ್ಸಪ್ ಸ್ಟೇಟಸ್ ಯಿಂದ ಅವರ ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರ್ ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಟ್ ಬರೆಯೋಕೆ ಸಾಧ್ಯನಾ? ಅಥವಾ ಆ ಪ್ರಯತ್ನ ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ ಜೀವನದಲ್ಲೇ ನಡೆದ ಒಂದ್ ಘಟನೆ ಹೇಳ್ತಿನಿ ಕೇಳಿ. ನಾನ

ಒಂದು ಬಿಯರ್ ನ ಕಥೆ

ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗ, ಬಟ್ ತೀರಾ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪ್ಯೂರ್ ಅಲ್ಲ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹುಡುಗ ಹೆಂಗಿರ್ತಾನೋ ಹಾಗೆ ಇದೀನಿ ನಾನೂ. ಉದಾಹರಣೆ ಹೇಳೋದಾದರೆ, ಕಣ್ಮುಂದೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಸುಂದರವಾಗಿರೋ ಹುಡುಗಿ ಹಾಯ್ದು ಹೋದ್ರೆ, ದೋಸ್ತ್ ಏನ್ ಮಸ್ತ್ ಅದಾಳ ಲೆ ಅನ್ನೋದು. ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಸಿಗರೇಟ್, ವಾರಕ್ಕೊಂದ್ ಬಿಯರು, ವರ್ಷಕ್ಕೊಂದ್ IPL. ಆಯ್ತಲ್ಲ ಇನ್ನೇನ್ ಬೇಕು. ಪುಣ್ಯ ಗುಟಕಾ ತಂಬಾಕು ಒಂದ್ ಆಗಿ ಬರಲ್ಲ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ದಂತಪಂಕ್ತಿಗಳೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣ ಕಳ್ಕೊಂಡು ಕೆಂಪಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿರೋವು. ಈ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ನಾವು ಮಾಡುವ ಈ ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲ ಸಾಧನೆಗಳು ಕೆಲವೊಬ್ಬರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರ್ತವೆ, ಇನ್ ಕೆಲವೊಬ್ಬರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದ ಹಾಗೆ ನಾವು ಮೆಂಟೇನ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ ಬಂದಿರ್ತೀವಿ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವರ ಕಂಡ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯ ಭಕ್ತಿ ಗೌರವ. ಹೀಗೆ ನಾನು ಭಯ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಗೌರವಿಸುವ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಜನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ ಗೋಪಾಲ ಅಣ್ಣ ಅವರೂ ಒಬ್ಬರು. ಅಣ್ಣ ಇದೇನೂ expect ಮಾಡಲ್ಲ. ಬಟ್ ಕೆಲವೊಬ್ಬರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಹೆಂಗಿರ್ತದೆ ಅಂದ್ರೆ, ಅವರನ್ನ ನೋಡಿದರೇನೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿರೋ ಆ ಒಂದು ಗೌರವ ಭಾವ ಆಚೆ ಬಂದ್ ಬಿಡ್ತದೆ.  ಇನ್ನು ವಿಷಯಕ್ ಬರೋದಾದರೆ. ಅವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಎಂಟು ಇಲ್ಲ ಎಂಟುವರೆ ಗಂಟೆ ಆಗಿರಬಹುದು, ಲ್ಯಾಬ್ ನಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಗೋಪಾಲ ಅಣ್ಣ ಅವರಿಂದ ಕಾಲ್ ಬಂತು. ನಾನು ಎಂದಿನಂತೆ ಕಾಲ್ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡಿ, ಹಲೋ ರಿ ಅಣ್ಣ ಅಂದೆ. ಎಲ್ಲಿ ಅ

ಐತಾರ ಸಂತಿ (ಕಿರು ಲೇಖನ)

ನಾವು ಸಣ್ಣವರಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ರವಿವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ, ಊರ ಅಗಸಿಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಸಂತೆ ಸೇರ್ತಿತ್ತು. ಆ ರೂಢಿ ಈಗ್ಲೂ ಇರ್ಬೋದು. ಅದನ್ನ ನಮ್ ಊರ್ ಕಡೆ ಆಡೋ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಐತಾರ ಸಂತಿ, ಐತಾರ ಸಂತಿ ಅಂತ ಕರೀತಿದ್ರು. ಈ ಸಂತೆಯ ವಿಶೇಷತೆ ಏನು ಅಂದ್ರೆ ನಮ್ಮ ದಿನನಿತ್ಯದ ಜೀವನ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ಸರಕು ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು ಒಂದೆ ವೇದಿಕೆಯಡಿ ದೊರಕತಿತ್ತು. ಬಟ್ಟೆ ಬ್ಯಾಗ್ ಚಪ್ಲಿ ಯಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಉಪ್ಪು ಖಾರ ಕಾಯಿಪಲ್ಲೇ ವರೆಗೂ ಎಲ್ಲ. ಊರಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಏರಿಯಾಗೊಂದು ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗಡಿ, ಕೆಲವೆಡೆ ಸ್ಟೇಷನರಿ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವೆಡೆ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿ ಎಲ್ಲ ಇದ್ರೂ, ನಮಗೆ ಬೇಕಾದಾಗ ಒಂದ್ ಸಿಗ್ತಿತ್ತು, ಇನ್ನೊಂದು ಸಿಗ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಈ ಐತಾರ ಸಂತೆಲಿ ಇದಿಲ್ಲ ಅನ್ನೊ ಹಾಗಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲ ಸಿಗ್ತಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಶ್ರೀಮಂತರು ಬಡೂರು ಅನ್ನೊ ಭೇದಯಿಲ್ದೆ, ಪ್ರತಿ ಮನೆಯಿಂದ ಒಬ್ಬೊಬ್ರು ಹೋಗಿ, ತಮಗೆ ಶಾಕ್ತಾನುಸಾರ ಸಂತಿ ತರ್ತೀದ್ರು. ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಮಾಲ್ ಗಳ ಹಾವಳಿ ಶುರು ಆದಾಗಿನಿಂದ ಸಂತೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆ ಆಗ್ತಾ ಬರ್ತಿದೆ. ಸರಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದಕ್ಕ ಹೋಗೋಣ. ಈಗ ಎಲ್ರು ಬಿಜಿ, ಬಿಜಿ.. ಪ್ರತಿದಿನ ಮಾರ್ಕೆಟ್ ಗೆ ಹೋಗೋಕ್ ಆಗಲ್ಲ. ವಾರಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಈ ಸಂತೆಗೊ ಅಥವಾ ಮಾಲ್ ಗೊ ಹೋಗ್ತೀರಾ ಅಂತ ಇಟ್ಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಮಗೆ ಏನೇನ್ ಬೇಕೋ ಎಲ್ಲ ತಗೋತೀರಿ, ಒಂದೋ ಎರಡೋ ಬ್ಯಾಗ್ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಮನೆಗ್ ಬರ್ತೀರಿ. ಮನೆಗ್ ಬಂದ್ ತಕ್ಷಣ ನಿರೋ ಅಥವಾ ಚಾ ನೊ ಕುಡಿದು ಮಾಡ

ಆರು ತಿಂಗಳ ಆಯಸ್ಸಿನ ಪ್ರೀತಿ..

ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಜಾಸ್ತಿ ಬರಿಯೋಕ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗ್ ಪೋಸ್ಟ್ ನ ಕೆಲ ರೆಗ್ಯುಲರ್ ಓದುಗರು ಆಗಾಗ ಕೇಳ್ತಿರ್ತಾರೆ, ತುಂಬ ದಿನ ಆಯ್ತು ಏನೂ ಬರದೇಯಿಲ್ಲ ಅಂತ. ಹಾಗೆ ಕೇಳ್ತಾರೆ ಅಂತ ಸುಮ್ನೆ, ಒಂದುರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ರಾಜ ಇದ್ದ... ಅಂತ ಏನೇನೋ ಬರಿಯೋಕ ನನಗಾಗಲ್ಲ. I mean ಖಾಲಿ ಪುಗ್ಸಟ್ಟೆ ಏನೇನೋ ಬರೆದು ಪೇಜ್ ತುಂಬಿಸೋದಕ್ಕಿಂತ, ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ನಡಿಯೋ ಘಟನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನ ಪಾತ್ರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದರೆ ಓದೋರಿಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ್ ಇಂಟ್ರೆಸ್ಟ್ ಬರುತ್ತೆ ಅಂತ. ನನ್ನ ಹಳೆ ಪೋಸ್ಟ್ ಗಳನ್ನ ನೋಡಿ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗತ್ತೆ, ಹತ್ತು ಪರ್ಸೆಂಟ್ ನಾಟಕಿಯತೆ ಅನಿಸಿದರೂ, ಮಿಕ್ಕ ತೊಂಬತ್ತು ಪರ್ಸೆಂಟ್ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತು ನಡೆದ ಅಥವಾ ನಡೆಯುವ ಘಟನೆಗಳೆ.  ಹಾಗೆ, ಈಗ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಳತೆ ದೂರದಲ್ಲೇ ಒಂದು ಪ್ರೇಮಕತೆ ನಡೆಯಿತು, ಅದರ ಕುರಿತು ಈ ಕಿರು ಲೇಖನ.. ಆತನ ಹೆಸರು ರವಿ ಅಂತ. ಇಪ್ಪತ್ತೈದರ ಆಸುಪಾಸಿನ ಹುಡುಗ. ನೋಡೋಕೆ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಸುಂದರ, ಸಂಭಾವಿತ. ಡಿಫಾರ್ಮ ಮುಗಿದಿದೆ, ಹೆಸರಾಂತ ಮೆಡಿಕಲ್ ನಲ್ಲಿ ವರ್ಕ್ ಮಾಡ್ತಿದಾನೆ, ತಿಂಗಳ ಸಂಬಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿಯೂ ಮುಟ್ಟದೆ ಅಮ್ಮನ ಕೈಲಿ ಕೊಡುವ ಮುಗ್ದ. ಹಳೆ ಸಿನಿಮಾ, ಹಳೆ ಹಾಡು, ಹಳೆ ಹೀರೋಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟ. ಒಂಥರಾ ಡಿಫರೆಂಟ್ ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರ್ ಅಲಾ??  ನನಗೂ ಹಾಗೆ ಅನಿಸ್ತಿದೆ. ಓಕೆ ಮುಂದೆ ಓದಿ. ಅವತ್ತು ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಎರಡು ವರೆಯಿಂದ ಮೂರ್ ಗಂಟೆ ಆಗಿರಬಹುದು, ಮೆಡಿಕಲ್ ಓನರ್ ಊ

ಕೊಬ್ಬರಿ ಉಂಡಿ ಕತಿ

ಆಗ ನಾನು ಆರನೇ ತರಗತಿ ಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರಬಹುದು. ವಿಜಯಪುರದ ಹರಳಯ್ಯ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಊರಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ಬಂದರೆ ಬುತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿ ಕಳಿಸೋರು. ರೊಟ್ಟಿ ಪಲ್ಯ, ಉಂಡಿ ಚುಡಾ ಹೀಗೆ ಚಿಕ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಏನ್ ಬೇಕು ಅದೆಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಮ್ ಮಮ್ಮಿ ಕೊಬ್ಬರಿ ಉಂಡಿ ಮಾಡ್ತಿದ್ರು ಹಾಗೆ ಅದು ನನ್ ಫೆವರಿಟ್ ಕೂಡ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೊಬ್ಬರಿ ಜಮಾ ಆದರೆ ಅದನ್ನೇ ಕುಟ್ಟಿ ಸಕ್ಕರೆ ಬೆರೆಸಿ, ಉಂಡಿ ಕಟ್ಟಿ ಕಳಿಸೋರು. ಅವತ್ತು ಸಂಜೆ ಸುಮಾರು ಐದು ಗಂಟೆ ಆಗಿರಬಹುದು ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಉಂಡಿ ತಗೊಂಡು ತಿಂತಾ ಕೂತಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮೂರಿನವನೆ ಆದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ನೋಡಿ ಬೇಡಿದ. ಅರ್ಧ ಉಂಡಿ ಕೊಟ್ಟೆ, ತಿಂದ. ಆತನಿಗೂ ರುಚಿ ಅನಿಸಿರಬಹು, ಆತ ನನ್ ಉಂಡಿ ಖರೀದಿಸಲು ಮುಂದಾದ. Sorry ಆತನ ಹೆಸರು ನೆನಪಿಲ್ಲ, ಬಟ್ ಅವನ ಅಡ್ಡೆ ಹೆಸರು ಬಾಳಗಿ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಆಗ್ ಚಿಕ್ ಮಕ್ಳು ನಾವು, ವೆವಹಾರ ಮಾಡೋಕೆ ದುಡ್ಡೇಲ್ಲಿಂದ ಬರತ್ತೆ. ಆತನ ಹತ್ರ ಒಂದು ಚಂದನೆಯ ಸ್ಕೂಲ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಇತ್ತು, ನನಗೆ ಆಗ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೀಲದಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತಕ್ ಇಡ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ಅವನು, ನಿನಗೆ ನನ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಕೊಡ್ತೀನಿ, ನಿನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕೊಬ್ಬರಿ ಉಂಡಿ ಕೊಡ್ತೀಯಾ ಅಂದ. ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಖುಷಿ ಆಯ್ತು. ಬಡೂರು ನಾವು, ಆಗ ದುಡ್ಡ ಕೊಟ್ಟು ಅಂತ ಬ್ಯಾಗ್ ತಾಳ್ಳೋಕೆ ಆಗ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ಚಾನ್ಸು ಅಂತ ಹುಂ ಅಂದೆ. ನನ್ ಹತ್ರ ಐದಾರು ಉಂಡಿ ಇದ್ದು ಕೊಟ್ಟೆ, ಆತ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗ್ ಖಾಲಿ ಮ

ಪ್ರೇಮಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಜಾತಿ ಕಾಮಕ್ಕುಂಟೆ ?

ಆಕೆ ನನಗೆ ಸುಮಾರು ಆರು ವರ್ಷದಿಂದ ಗೊತ್ತು. ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮದುವೆ ಆಗಿತ್ತು. ಕುಡುಕ ಗಂಡ, ವಗ್ಗದ ವಾತಾವರಣ. ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಾನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕನಸುಗಳ ಕೊಲ್ಲಲು ಮನಸಾಗದೆ ತವರಿಗೆ ವಾಪಸ್ ಆಗಿದ್ದಳು. ಗಂಡನ ಮನೆಯಿಂದ ಜಗಳ ಮಾಡಿ ತವರಿಗೆ ವಾಪಸ್ ಆದವರನ್ನ ಯಾರೂ ರತ್ನಗಂಬಳಿ ಹಾಸಿ ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲ್ಲ. ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಯಾಕೆ? ಏನು? ಕೆಲ ಗಂಡಸರು ಹಾಗೆ ಅಡ್ಜಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕು ಅನ್ನೋ ತರ್ಕಹಿನ ಸಲಹೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದ ನಂತರ ತಾಯಿ ಸುಮ್ಮನಾಗಬಹು. ಆಕೆನೂ ಒಂದ್ ಹೆಣ್ಣು. ಆಕೆಗೆ ಗೊತ್ತು, ಹೆಣ್ಣಿನ ಕಷ್ಟ ಸಂಕಟ, ಕನಸು ಕಣ್ಣೀರು, ಬಯಕೆ ಬೇಸರಿಕೆ,. ಕೆಲ ಗಂಡಸರು ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ರೀತಿ ನೀತಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬಂದವಳು. ಅಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನಾದಳು. ಆದ್ರೆ  ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಮರ್ಯಾದೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಆತನಿಗೆ ಮಗಳ ಕಷ್ಟ ಬೇಡ, ಕಣ್ಣೀರು ಬೇಡ. ಊರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಜನ ಇಂಥವನ ಮಗಳು ಗಂಡನ ಬಿಟ್ಟು ಕೂತಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಅನ್ನಬಾರದು. ಅಪ್ಪ ದಿನ ಸಂಜೆ ಕುಡಿದು ಬಂದು ಶುರು ಮಾಡೋನು. ಹೋಗು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ, ಮರ್ಯಾದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ. ದಿನ ಸಂಜೆ ಆದ್ರೆ ಇದೆ ರಗಳೆ ಮನೇಲಿ. ಹೋಗು ಅಂತ ಅಪ್ಪ, ಆತ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಹೋಗಲ್ಲ ಅಂತ ಮಗಳು. ಆಗ ಪರಿಚಯ ಆದವಳು ನನಗೆ. ಆಕೆ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ದುಃಖ ಇತ್ತು, ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ಕೆರಳಿಸಿಕೊಳ್ಳೋ ಕಿವಿಗಳಿದ್ವು. ಆಗಾಗ ಕಾಲ್ ಮಾಡೋಳು, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನ ಜಗಳ, ಅಪ್ಪ ಬೈದ ಬೈಗುಳ, ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತನಗಾದ ಅನ್ಯಾಯ, ಎಲ್ಲ ಹೇಳೋಳು, ಅಳೋಳು

ಇದೆಲ್ಲವೂ ಪ್ರೀತಿ ನಾ ???

ತುಂಬ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಎಲ್ರಿಗೂ  ಹಾಯ್, & ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿ ಕರೋನ ಮಹಾಮಾರಿಯನ್ನ ತಡೆಗಟ್ಟಿ  . ಖಾಲಿ ಕೂತಿದ್ದೆ . ಒಂದ್ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ ಜೊತೆ ಹಂಚಿಕೊಬೆಕು ಅನಿಸ್ತು , ಅದೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಅದರ ರೀತಿ . ಯಾರನ್ನೇ ಆಗಲಿ ಯಾರೇ ಇಷ್ಟ ಪಡಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದ್ದೆ ಇರ್ತದೆ . ಸುಮ್ನೆ ಯಾರೋ ಯಾರನ್ನೋ ಇಷ್ಟ ಪಡಲ್ಲ. ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳೋದ್ ಆದ್ರೆ . ಒಂದ್ ಉದಾಹರಣೆ . ನಾಲ್ಕಾರು ಜನ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರು ಮಾತಾಡ್ತಾ ಕುಳಿತಿರತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವರವರ ಇಷ್ಟದ ಹುಡುಗಿಯರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತು ಬರೋದು ಸರ್ವೇ ಸಾಮಾನ್ಯ . ಆಗ ಒಬ್ಬ , ದೋಸ್ತ್ ಎನ್ ಅದಾಳ ಆಕಿ ನೌನ. ನೋಡಿದ್ರ ತಲಿ ಗಿರ್ರ್ ಅನ್ನತ್ತ.  ಎನ್ ಕಲರ್ ,  ರನ್ ಸ್ಟ್ರಕ್ಟರ್ , ಪ್ರೀತಿ ಅಂತ ಮಾಡಿದ್ರ ಅಕಿನ ಮಾಡ್ತಿನಿ ನೋಡು ಅಂತಾನ. ಕಾಲೇಜ್ ಮುಗಿದು ಮದುವೆ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತ ನಾಲ್ಕಾರು ಜನ ಹುಡುಗಿಯರು ಮಾತಾಡ್ತ ಕುಳಿತಾಗ. ಒಬ್ಳು ಹುಡುಗಿ , ಒಬ್ಬ ಪರಿಚಯಸ್ತ ಹುಡುಗನ ಹೆಸರು ಹೇಳುತ್ತ. ಆತ ನೋಡೋಕೆ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ರೂ , ಜಾಣ . ಒಳ್ಳೆ ನೌಕರಿ ಇದೆ , ಯಾವುದೇ ಕೆಟ್ಟ ಹವ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲ , ಸಂಭಾವಿತ ಸಹಿತ , ಫ್ಯಾಮಿಲಿ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಕೂಡ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಅತನ ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲ . ಇರೋದು ಅವರಪ್ಪ ಆತ ಅಷ್ಟೇ . ಆತನಿಗೆ ಒಬ್ಳು ಅಕ್ಕ ಇದಾಳೆ ಅವಳದು ಮದುವೆ ಆಗಿದೆ ಎನ್ ತೊಂದ್ರೆ ಇಲ್ಲ . ಆತ ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಇಷ್ಟ , ಆತ ಹೂಂ ಅಂದ್ರೆ ಅವನನ್ನೇ ಮದುವೆ ಆಗ್ತೀನಿ , ಲೈಫ್ ಸೂಪರ್