ಆಕೆ ಅಂದ್ರೆ ಗೌರವ , ಯಾಕೆ ಗೊತ್ತಾ ?

ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಾನು ಶೋಭಾ ನರ್ಸಿಂಗ್ ಹೊಂ ನಲ್ಲಿ ಡ್ಯೂಟಿ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ . ಅವತ್ತು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಗಂಟೆ ಆಗಿರಬಹುದು ಸಹೋದರಿ ಪ್ರಿಯಾ ಳಿಂದ (ಹೆಸರು ಬದಲಿಸಲಾಗಿದೆ) ಕಾಲ್ ಬಂತು. ಅಣ್ಣ ಮೇಡಮ್ ಅವರು OPD ಗೆ ಎಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಬರ್ತಾರ ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು. ಅದು ಗೈನಿಕ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ ಹೀಗಾಗಿ ಯಾರಿಗೆ ? ಏನು ? ಯಾಕೆ ? ಅಂತ ಏನೂ ಕೇಳದೆ , ಹನ್ನೆರಡ ಗಂಟೆಗೆ ಬರ್ತಾರ ಅಂದೆ. ಸರಿ ಅಣ್ಣ ಅಂತ ಕಾಲ್ ಕಟ್ ಮಾಡದ್ಲು. ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಒಂದ್ ಗಂಟೆ ಅಯ್ತು , ಲ್ಯಾಬ್ ನಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದೆ . ಪ್ರಿಯಾ ಬಂದ್ಲು , ಬಾ ಕೂತ್ಕೋ ಅಂದೆ . ಎದುರಿನ ಕುರ್ಚಿ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು , ನನಗೆ ತೋರ್ಸಾಕ ಬಂದಿದ್ದೆ ಅಣ್ಣ ಅಂದ್ಲು . ಹೌದಾ ಅಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಕೆಲವೊಬ್ಬರು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಎಲ್ಲವನ್ನ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಹಂಚಿಕೋತಾರೆ. ಹೀಗೆ  ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಇದೆ ಅಂತ ನಾನು ಅಗತ್ಯ ಮೀರಿ ಯಾವುದನ್ನೂ ಕೇದಕಲ್ಲ , ಅವರು ಹೇಳಿದನ್ನ ನಿಷ್ಟೆಯಿಂದ ಕೇಳತೆನೆ. ಪ್ರಿಯಾ ಮಾತಿಗೆ ಹೌದಾ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ . ಮತ್ತೆ ಅವಳೆ ಮಾತು ಮುಂದುವರೆಸಿ, ಅಣ್ಣ ನನಗೀಗ ಮೂರ್ ತಿಂಗಳು, ನನಗೆ ತೋರ್ಸೋಕ ಬಂದಿದ್ದೆ ಮೇಡಮ್ ಕಡೆ ಎಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಜುಗರದಿಂದ ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿ ಕೂತಳು. ಏನೂ ಹೇಳದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತೆ . ಯಾಕೆ ಅಂದ್ರೆ , ಪ್ರಿಯಾ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಇರೊ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮಾಹಿತಿ ಪ್ರಕಾರ , ಆಕೆಗೆ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸಲ್ಲೇ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದ ಮದುವೆ ಆಗಿದೆ . ಯಾವುದೊ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಗಂಡನ ಮನೇಲಿ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಗಿ ಆಚೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ . ಇತ್ತ ತವರಿಗೂ ಹೋಗಿ ಭಾರ ಆಗದೆ , ತಾನು ಕಲಿತ ವಿದ್ಯಯ ನಂಬಿ ಪಟ್ಟಣ ಕ್ಕೆ ಬಂದು ದುಡಿಯಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ನಾನು ಗಮನಿಸಿದ ಹಾಗೆ ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಕೊರಳಲ್ಲಿ ತಾಳಿ ಕಾಲಲ್ಲಿ ಕಾಲುಂಗರ,  ಸದಾ ಹಣೆ ಮೇಲೆ ಇಷ್ಟಗಲ ಗಾತ್ರದ ಸ್ಟಿಕ್ಕರ್ ಇರ್ತಿತ್ತು . ಸ್ವಲ್ಪ ಬಾಯಿಬಡಕಿ ಆದ್ರೂ ತುಂಬ ಗಟ್ಟಿಗಿತ್ತಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳು .
ಇದೆಲ್ಲ ಯೋಚಿಸ್ತಾ ನಾನ್ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದೇ . ಮತ್ತೆ ಅವಳೆ ಮಾತು ಆರಂಭಿಸಿದಳು . ಅಣ್ಣ ನಾನು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗೊ ಕಡೆ ಒಬ್ರು ಪರಿಚಯ ಆದ್ರು , ನಿನ್ನ ಕಂಡ್ರೆ ಇಷ್ಟ ನಿನ್ನ ಮದುವೆ ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರು. ಹುಚ್ಚು ಮನಸು ಸರಿ ತಪ್ಪು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ಅಣ್ಣ ಹೂಂ ಅಂದೆ ಅಂತ ಅಪರಾಧಿ ಥರ ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿ ಕುಳಿತಳು. ನನಗೆ ಅವಳು ಅಷ್ಟೊಂದು ಭಯ ಪಡೋ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ . ಯಾಕಂದ್ರೆ ನಾವೇನೂ ಒಂದೆ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದವರಲ್ಲ , ಒಂದೆ ಊರವರಲ್ಲ, ಒಂದೆ ಕಡೆ ಓದಿದವರಲ್ಲ . ಬದುಕಿನ ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅಚಾನಕ್ ಆಗಿ ಸೀಕ್ಕವಳು, ಬಾಯಿತುಂಬ ಅಣ್ಣ ಅಂತಿದ್ಲು , ನಾನು ಆ ಪದಕ್ಕೆ ಗೌರವಯುತವಾಗಿ ನಾನ್ ನಡ್ಕೊಂಡೆ ಅಷ್ಟೆ . ಅದರ ಮೀರಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಗೌರವ ಇದ್ದರೆ ನಾನದಕ್ಕೆ ರುಣಿ. ಅವಳು ಅಷ್ಟೋಂದು ದೀನಳಾಗಿ ಭಯದಿಂದ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಬೈಯೋಕೇ ಹೇಗ್ ಆಗತ್ತೆ ಹೇಳಿ ,  ಕಾರಣ ಆದರೂ ಬೇಕಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕ ವಯಸಲ್ಲಿ ಮದುವೆ ಆಗಿದೆ , ಅದು ಸರಿ ಹೊಂದಿಲ್ಲ . ತವರಿಗೆ ಭಾರ ಆಗದೆ ಆಚೆ ಬಂದು ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬದುಕು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಾಳೆ , ಹಿಡಿ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮನಸು ಜಾರಿದೆ ಅಷ್ಟೆ . ಏನಂತ ಅವಳನ್ನ ಬೈಯಲಿ ? ಮಾತೆ ಬರಲಿಲ್ಲ ಸುಮ್ಮನಾದೆ . ಯಾಕಂದ್ರೆ,  ಎಂತೆಂಥ ಖಿಲಾಡಿ  ಹುಡುಗಿಯರಿಲ್ಲ ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ನಡುವೆ . ಎರಡು ಮೊಬೈಲ್ ನಾಲ್ಕ್ ಸಿಮ್ ಕಾರ್ಡ್ use ಮಾಡೊ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನ ನಾನ್ ನೋಡಿದೀನಿ, ಮದುವೆ ಮಂಟಪದಿಂದ ಓಡಿ ಹೊದ ಹುಡುಗಿಯರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದಿನಿ, ಪ್ರಿಯಕರನ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಗಂಡನನ್ನ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದ ಹೆಂಡತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಓದೀದಿನಿ.  ರಾತ್ರಿ ಪೂರ್ತಿ ನಾನ್ ವೆಜ್ ತಿಂದು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ವಿಭೂತಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೆಂಗಸರ ಮುಂದೆ, ಇರೋದನ್ನ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಪ್ರಿಯಾ ಎಷ್ಟೊ ವಾಸಿ ಅನಿಸ್ತು .
ಅದಕ್ಕೆ ನಾನ್ ಅವಳನ್ನ ಒಂದೂ ಮಾತ್ ಆಡದೆ , ಸರಿಯಾಗಿ ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ ತಗೊ , ಸರಿಯಾಗಿ ಊಟಾ ಮಾಡು , ಮನಸಿಗೆ ಹಿಂಸೆ ಅನಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಗು  ಮಾತಾಡು ಅಂತ ಸಮಾಧಾನಿಸಿ ಕಳಿಸಿದೆ. ಇದೆಲ್ಲ ಆಗಿ ನಾಲ್ಕ ವರ್ಷ ಕಳಿತ ಬಂತು. ಅಮೇಲೆ ನಾನೂ ಶೋಭಾ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ ಕೆಲ್ಸ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಕಡೆ ಜೋಯ್ನ ಆಗಿದ್ದೆ . ಅಗಾಗ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡ್ತಿದ್ದಳು ಆದ್ರೆ ತುಂಬ ದಿನ ಮೀಟ್ ಆಗೋಕ್ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊನ್ನೆ ಮಗು ಸಮೇತ ಮೀಟ್ ಅಗೀದ್ಲು . ಈಗಲೂ ಅವಳನ್ನ ಅಷ್ಟೇ ಪ್ರೀತಿ ಗೌರವದಿಂದ ಮಾತಾಡಿಸಿದೆ.ಇವತ್ತಿಗೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಇರೊ ಗೌರವ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಕಡಿಮೆ ಅಗಿಲ್ಲ .  ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವಳು ಕೆಲ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನ ತಾನು ಮೋಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಬಹುದು, ಆದ್ರೆ ತನ್ನ ನಂಬಿದವರಿಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿಲ್ಲ . ಈಗ ಕಥೆಯ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಓದಿ . . . . . . 

ಸಿದ್ದು . ತಾಂಬೆ .